شاید که شما هم جزو کسانی باشیدکه احساس میکنند که در حق آنها بی
عدالتی صورت گرفته ,البته چند درصددر دنیا این احساس را دارند نمی دانم ,ولی
در اطراف خودم این احساس را در همه اطرافیان ,دوستان ,وصددرصد نفراتی که
با آنها ارتباط دارم,و آنهارا می شناسم ,به عینه می بینم,شاید دلیلیش را سوال
کنید؟ قبل از جواب ,که در واقع میخواهم خودتان به آن برسید ,به کمی عقب تر
بر گردید ,به زمان کودکی ,آن دوران  را بیاد بیاورید,از رنجها و دردها واز تنبیه
وتحقیر و از بی عدالتی هایی که در حق شما صورت گرفته,این قسمت را نگهدارید
که ما به دنبال مقصر نیستیم,قصد ما آگاه شدن از رفتارهای خودمان است,که
جلوی تخریب را بگیریم,و میوه و محصول این بی عدالتی ها از من و تو موجودی
خشن ساخت,,مسله و مشکل اینجاست.
این را به خاطر داشته باشیم که اگر مربیان ما در حق فرزندانشان بی عدالتی کردند,در حق آنها هم این بی عدالتی رخ داده و همینطور در حق اجداد و
گذشتگان تا برسد به نیاکان غار نشین ,و تمام آنها از روی نا آگاهی صورت گرفته,
 یعنی من و تو دردی مشترک که در سطح دنیاجاری است,داریم,یعنی بی عدالتی در حق همه مردم دنیا صورت گرفته,یعنی امروز ما موجودی خشن هستیم که ناخودآگاه در پی حقوقی که از ما پایمال شد,از خودمان خشونت بروز میدهیم,
یعنی خشونت امروز ما میوه بی عدالتی است,اگر خوب توجه کنیم به خودمان و رفتارهای خودمان ,دقیقا  میبینیم
که خشونت چقدر از ما جاری میشود,حسابش را بکنید که چند میلیارد نفر اگر
هر کدام کاسه ایی خشونت بریزند ,معلوم است که دینای امروز ما بایستی
اینچنین باشد,هر نوع خشونت ,در واقع به نوعی اعتراضی به بی عدالتی که در
حق ما شده است,می باشد,اگر دروغ میگوییم,بی ادبی,مقایسه,کینه و دشمنی
,حسادت,کلاه برداری ,قتل و غارت و هزاران فرمی که در کل به خشونت تعریف
می شود,در واقع نوعی رفتار اعتراضی است ,به بی عدالتی که انسان در حق
انسان کرده ,و  همه ما اگر دنیا به اینجا کشیده شده مقصر هستیم,و اشتباه
بزرگ این توهم است که ما از راه خشونت  می توانیم احقاق حق کنیم,اگر
خشونت و دروغ و دزدی و غیره می توانست عدالت را در دنیا جاری کند تا به حال
بایستی این امر صورت می گرفت,تا امروز سر لوحه زندگی ما خشونت بود ولی از
امروز بیایید عدم خشونت را تمرین کنیم,عدم خشونت را , راه و روش زندگی روز مره کنیم,و این از من و تو شروع می شود ,این مسولیت ماست
اول از همه خشونت را بایستی به درستی شناخت,و تمرین کرد که آنچه ما را
خشن کرده ,جلویش گرفته شود ,و تاکید می کنم که ما فقط به خودمان کار داریم
و هیچ کاری با دیگری نداریم,ما اول بایستی خود از خشونتی که ما را وادار به
خشونت میکند آزاد شویم و به حیطه لطافت قدم بگذاریم ,واین احتیاج به بر رسی
دارد, بذر عدم خشونت را در قلب بکارید تا بارور شود, پاینده باشید.